مرزنجوش
نام های دیگر مرزنجوش : مرزنگوش – مرزه گوش – گوش موش – مردگوش – اذان الفار – اوریگانو ماژورونا – ناژوا – ریحان داوود – سرمق – سرمق – سرمع – عنقر – مرواء
مشخصات:
مرزنجوش گیاهی است از تیره نعناع و از خانواده ی پونه و آویشن. گیاهی است کوچک با شاخه و برگ زیاد که ارتفاع بوته ی آن در حدود سی تا پنجاه سانتی متر است. برگ های آن کوچک، باریک، پوشیده از کرک و به رنگ خاکستری مایل به سبز می باشد. حدود یک تا یک و نیم سانتی متر طول دارد. گل های آن بسیار کوچک، به رنگ سفید یا گلی به صورت خوشه در انتهای ساقه ی گل دهنده ظاهر می شوند. این گیاه چند ساله است ولی در مناطق سردسیر یک ساله می باشد. در ایران در ارتفاعات البرز به طور خودرو دیده می شود.
طبیعت آن: گرم و خشک است. ترکیب شیمیایی: در اسانس آن، اوژنول ۶ درصد، چاویکول درصد و آلفالینالول یافت می شود.
خواص درمانی :
۱- آب دم کرده آن را بنوشید. ادرار را باز می کند و برای رفع سختی در ترشح ادرار و حیض نافع است، ورم مخاط بینی را برطرف می کند، میگرن را درمان می کند، زکام رطوبی را قطع میکند، برای معالجه ی درد سینه و سرفه، تنگی نفس و خفقان و درد قلب مفید است، انسداد گرفتگی دماغی را باز می کند، برای رفع مالیخولیا مؤثر است، کینه و حسادت را برطرف می سازد، قولنجی که در اثر نفخ در روده ها باشد را برطرف می کند، برای تسکین دل پیچه و رفع استسقا مؤثر است، فرح آور می باشد.
۲- یک قاشق مرباخوری از کوبیده آن را در یک لیوان آب جوش بریزید و بخورید. بادبر یا بادشکن می باشد. .
۳- آن را بجوشانید و با آب آن بخور دهید، بعد آب جوشانده آن را بنوشید. سر دردی که از غلبه سودا و بلغم باشد را درمان می کند و اگر مقداری از آن را با حنا خمیر کرده و بر سر ببندید مؤثر تر خواهد بود.
۴- یکصد گرم از آن را بکوبید. و در نیم لیتر روغن زیتون بریزید و در بن ماری دو ساعت بجوشانید. بعد از سرد شدن در یک بطری ریخته و در جای خنک نگهدارید و هر روز بر مفاصل بمالید. درد مفاصل را درمان می کند.
۵- آب جوشانده آن برای شست و شوی زخم ها و ضدعفونی کردن زخم مفید است.
۶- آن را بجوشانید و آب آن را هم بنوشید و هم در بینی بکشید. بیماری لقوه و صرع را بهبود می بخشد.
۷- بوییدن آن قوای دماغی را تقویت میکند و بخور آن هم سبب باز شدن بینی می شود.
۸- پخته ی آن را ضماد کنید. جای زخم و جای سالک که روی پوست مانده است را از بین می برد.
۹- استنشاق آب جوشانده آن با نمک، بینی را باز میکند و عفونت سینوس ها را برطرف می سازد.
۱۰ – مالیدن اسانس آن برای درمان فلج و امراض عصبی سرد مانند کزاز نافع است و مالیدن آن به چشم برای شروع نزول آب در چشم و رفع ضعف با صره مفید می باشد.
۱۱ – تازهی آن به صورت مالش در مورد از جادر رفتگی و شکستگی اعضای بدن، بی حسی اعضا و درد دندان مصرف می شود.
۱۲ – شیاف آن در مهبل قاعده آور است.
۱۳ – ریختن چند قطره اسانس آن داخل گوش یا گذاردن پنبه ی تر کرده به اسانس آن در گوش، باز کننده و رافع بستگی گوش است و صدای داخل گوش را برطرف می کند.
۱۴ – آب جوشانده آن برای شست و شوی زخم ها و ضدعفونی کردن زخم مفید است. ۱۵ – جویدن آن با نمک برای جلوگیری از ترشح آب دهان مفید است.
تذکر :
مصرف زیاد آن برای کلیه و مثانه مضر است.
مصلح آن : آب کاسنی و تخم خرفه میباشد.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.