سنبل الطیب
نام های دیگر سنبل الطیب : سنبل هندی – سنبل الطیف . علف گربه – علف گربه ها – والریان – سنبل کوهی – نارد –
ناردین
مشخصات سنبل الطیب:
گیاهی است از خانواده ی Valerianaceae، چند ساله، بلند و عمودی که بلندی آن تا دو متر نیز می رسد. ساقه ی آن استوانه ای دارای شیارهای عمیق و میان تهی و پرزدار است. برگ های آن متقابل می باشد که به برگچه های زیادی تقسیم می شود، هر برگ هفت تا یازده و گاهی بیشتر برگچه دارد، برگچه ها بیضی نوک تیز با قاعده ی پهن و دندانه دارند.
گل های آن صورتی به طور گروهی در انتهای ساقه ی گل دهنده در اواخر بهار ظاهر می شود. از تمام اعضای گیاه اعم از اعضای هوایی و ریشه ی آن بوی مطبوعی متصاعد می شود.
ساقه های زیرزمینی آن پوشیده از ریشک است. و به قطعاتی به طول دو تا پنج سانتی متر و قطر در حدود یک سانتی متر می باشد که در بازار عرضه می شود، رنگ آن پس از خشک شدن قهوه ای تیره و طعم آن تلخ و خوش بو و معطر است.
این گیاه معمولا در جنگل ها و حاشیهی جریان های آب و کنار گودال ها می روید، در مناطق مختلف اروپا و آسیا در کشمیر هندوستان و در ایران در بعضی مناطق شمال غربی در می شوداغ دیده می شود.
ریشه سنبل الطیب
طبیعت آن: گرم و خشک است.
ترکیب شیمیایی:
۰/۸۳ درصد اسانس شامل بورنیل ایزو والریانات، بورنیل فورمات، بورنیل استات، بورنیل بوتیرات، کامفن، بورنئول و پینن می باشد – دو آلکالوئید چاتی نین و والریانین – یک گلیکوزید – رزین – والریک اسید – فور میک اسید – استیک اسید – تانن – قند – آلفا. متیل پیریل کتون – والریانیک – آلبومین – صمغ – پتاس – جوهر لیمو – فسفات.
خواص درمانی سنبل الطیب:
۱- ده گرم از آن را در یک لیتر آب جوش دم کنید و آب صاف کردهی آن را به مرور بخورید. عمل خون رسانی به بافت میوکارد قلب و تنظیم کار کرونر قلب را آسان می کند، تقویت کننده ی مراکز خودکار قلب است، محرک، ضدعفونی کننده، ضد هیجان و ضدصرع می باشد، برای معالجه ی دأالرقص مؤثر است، باز کننده ی انسداد و گرفتگی دماغی، معده و کبد، مقوی دماغ و دهانه ی معده و کبد سرد و گرم کننده ی آنها میباشد درخشان کننده ی رنگ چهره است، ترشح ادرار را زیاد می کند و ضد تکرر ادرار است، مقوی نیروی ماسکه می باشد، عادت ماهانه را باز می کند، سنگ مثانه را خرد می کند، برای خوشبو کردن برای رفع سرفه های رطوبی، تسکین درد سینه، رفع استفراغ بلغمی، تحلیل نفخ و گازها، استسقا، یرقان، درد حال برای ورم های داخلی و بواسیر اثر درمان کننده دارد، برای درمان دیابت غیرقندی بسیار مفید است.
۲- شصت تا صد گرم، خشک آن را در یک لیتر آب گرم دوازده ساعت بخیسانید، بعد آب آن را صاف کرده و تا از هر غذا یک فنجان بنوشید. فشار خون را برطرف می سازد، کم خونی را رفع می کند، آسم یا تنگی نفس را درمان می کند، درد پهلو و درد اعصاب را تسکین می دهد، ضداسپاسم، مسکن، آرام بخش، ضد هیجان و در برخی موارد تب بر است و اگر در آب سرد خیسانده شود، برای رفع آشفتگی، خفقان و نفخ معده مفید می باشد.
۳۔ اگر شب موقع خواب یک فنجان از دم کردهی آن را بنوشید و بخوابید، دیگر خواب های وحشتناک نخواهید دید.
۴- آن را با بسفایج از هر کدام نیم مثقال مخلوط کنید. و پس از جوشاندن، آب صاف کرده ی آن را بنوشید. برودت و سردی معده را برطرف می کند.
۵- آن را با افسنطین مخلوط کرده دم کنید و آب صاف کردهی آن را با عسل شیرین کرده بنوشید. مقوی معده و اشتها آور است.
۶۔ برای رفع قرمزی چشم، خشک کردن رطوبتها، تقویت بینایی و رویانیدن مژه ها مفید است. برای این کار با آب برگ گشنیز تازه به چشم مالیده شود،
۷- آن را به صورت گرد درآورید و روی جراحتها بپاشید. اثر درمان کننده دارد.
۸- نشستن در آب دم کردهی آن و گذاردن شیاف آن در مهبل برای باز شدن عادت ماهیانه نافع است.
تذکر: برای کلیه مضر است.
مصلح آن: کتیرا می باشد.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.